Ooit ga ik dood. Ik heb besloten dat einde zelf te bepalen. Tal van mensen vinden dat zoiets niet mag, maar ik doe het lekker toch. Mijn pil van Drion heb ik al anderhalf jaar in huis, zodat ik fijn het moment kan kiezen waarop ik Parkinson wel genoeg vind. Het zal in de zomer wel zover zijn, vermoed ik nu.
Het aangename van een zelf geregelde dood is, dat je allerlei zaken goed kunt regelen. Zoals de begrafenis. Bij het nadenken daarover, ontstond het idee de kist van huis naar graf met een motor-met-zijspan te vervoeren. Vooral in Engeland is dat niet geheel ongebruikelijk, maar in Nederland zijn maar een paar zijspancombinaties voor dit werk beschikbaar. Daar zit niks bij dat me past.
En dus is mijn beste vriend en chronisch motordealer Nico van de Kuinder doende een uit 1990 stammende MZ-met-derde-wiel tot mijn particuliere Leichenwagen om te bouwen. Daarbij doet zich een interessant probleem voor: moet je met je hoofd of met je voeten naar voren? Bij een reguliere begrafenisauto ga je met je hoofd naar voren, maar bij een zijspan voelt dat wat vreemd. Eigenlijk zou je, zoals bij racezijspannen met je hoofd naar voren én op je buik moeten liggen, maar dat vindt de begrafenisondernemer waarschijnlijk niet zo'n goed idee.
Nico – een ervaren zijspanpiloot – zal de combinatie zelf besturen. Gezien zijn onstuitbare behoefte voortdurend met het zijspanwiel in de lucht te rijden, zal ik er bij de eerste bocht wel af liggen, maar dat kan mij dan niet erg raken. Het zal de krant wel halen, schat ik zo in. Dus, motorvrienden: als u deze zomer iets leest over een bizar ongeval met een oude MZ, een besnorde bestuurder en een losgeschoten kist, dan weet u hoe het zit.
Karel Hubert
Reacties
Vele jaren heb ik genoten van al je pennenvruchten. Heel vaak heb ik in een deuk gelegen van het lachen. Jammer dat er ook een andere kant bestaat en de dood is voor iedereen onontkoombaar. Ik vind het heel erg dapper van je dat je je eigen tijdstip kiest, mijn steun heb je.
En ik zou met de voeten naar voren vervoerd willen worden, een beetje tegendraads mag toch?
De zijspanklasse heeft na Güdel und Güdel weer een nieuwe ster om in de gaten te houden.
Vanaf moto73 volgde ik uw pennenvruchten al middels de avonturen van Strebbel en Broodkogel, de scootertrip naar de DDR, dan weer een waarschuwend vingertje mbt ultrarechts, of ronkend schrijvend over een ziekenhuisactie van de Hells Angels..het was altijd alsof ik een beetje deel uitmaakte van het jongensboek...
Motorgerelateerd waar het kon en moest.
En vaak met een prachtige afsluitende grappige pointe.
Wellicht zullen de achterblijvers nog eens een ultiem boek samenstellen;
The best of Hubert??
Ik wens je een goede laatste rit, ik zou zeggen,met het hoofd fier omhoog!
Want zo zie je wellicht beter de naderende onheilsklap aankomen als dhr vd Kuinder ineens wordt overvallen door vochtige ogen en toch net z,n rempunt mist ...
Goede reis en je weet: iedereen moet leren pakken :)
RSS lijst met reacties op dit artikel