Lang, lang geleden (we schrijven de jaren zeventig) maakte de toen in Engelse motorkringen befaamde Allan Robinson mij attent op het fenomeen van de Classic Reliability Trials. Lange, lange ritten dwars door een stuk Groot-Brittannië, deels over smalle verharde wegen, deels door het terrein en met her en der non-stops waar de voeten niet aan de grond mochten komen. Je zat twaalf tot wel achttien uur op de motorfiets. Ik kreeg de kans een paar keer mee te doen, als gastrijder in een politieteam. Ik was de eerste niet-Brit in veertig jaar die aan de start van de Lands End Trial verscheen. "We had a chap from France here, just before the war. Almost died competing, poor man."
Veel aan deze ritten was excentriek. Het feit dat je na afloop – uitgeput – geacht werd aan een diner-dansant deel te nemen bijvoorbeeld. Maar het eigenaardigste was toch, dat je bij de finish zelf moest vertellen hoeveel fouten je in de mijlenlange non-stops had gemaakt. De man die 'nul' zei, kreeg meteen een beker. Nu had ik onderweg tijdens het rijden van die non-stops bemerkt dat er honderden vrijwilligers in dozen langs de route scholen (het was koud!) die gewapend met een zaklamp de voeten van de passerende rijders bekeken en fouten in een boekje noteerden. Er was dus wel degelijk controle! Maar de traditie was dat je bij aankomst eerlijk vermeldde hoe je het eraf gebracht werd. Als na het tellen van alle scores (weken later) bleek dat je de boel belazerd had, moest je niet alleen de beker retourneren, je werd ook voor het leven geschorst. Kijk, zo doen we dat op het perfide eiland. Ik heb in totaal tien keer meegedaan (meestal op een Yamaha XT500) en nooit wat durven claimen. Soms kreeg ik maanden later een prijsje opgestuurd, voor de best Nederlands sprekende deelnemer, dat werk. Weggegooid natuurlijk.
Journalist/schrijver Karel Hubert (1949) schrijft vanaf zijn 18de ook over motorfietsen en de gevoelens die motorrijden oplevert. Hij is tientallen jaren als columnist betrokken geweest bij Moto '73 en kreeg voor zijn werk in 1992 de RAI Promotorprijs die nu in zijn tuin staat weg te roesten. Karel haalt in het kader van zijn naderend einde herinneringen op.
Reacties
Als of je er zelf bij bent geweest.
RSS lijst met reacties op dit artikel