Laat ik eerlijk zijn: ik heb niet zoveel met Kawa. Ik heb er wel mooie herinneringen aan, stammend uit de tijd dat de vermetele Henk Vink nog invoerder was. Henk stelde mij met enig leedvermaak alle driecilinder tweetaktmodellen ter beschikking, hopend op een ernstig ongeval van de berijder. Ik heb niks kapot gemaakt, maar hield er wel een heilig respect voor de waanzinnige constructeurs aan over: bij lage toerentallen gebeurde er niks, maar als je gas gaf, werden je nootjes uit je broek gerukt. Zelfs bij zo'n kleine 350 was dat het geval. Ik ben ooit een duozitster kwijtgeraakt toen ik iets te onstuimig wegreed. Zo zat ze knuffelend achter me, zo zwiepten de beentjes langs mijn helm en zag ik in de bevende spiegels een dame wijdbeens op straat zitten.
Het is jammer dat zulke psychiatrische motorfietsen niet meer gemaakt worden: ze droegen hun geestesziekte met liefde over aan de berijder die met een vreemde grijns en luid krijsend aan het stuur hing. Het waren alles-of-niks dingen, het tegenovergestelde van de compromissen waarop tegenwoordig gereden wordt. Eigenlijk waren de driecilinders even gestoord als Henk Vink, die een extravagante hang naar jolijt door niks en niemand liet verzieken. Kom daar nog maar eens om bij de huidige generatie importeurs, die net zo braaf zijn als hun merken.
Journalist/schrijver Karel Hubert (1949) schrijft vanaf zijn 18de ook over motorfietsen en de gevoelens die motorrijden oplevert. Hij is tientallen jaren als columnist betrokken geweest bij Moto '73 en kreeg voor zijn werk in 1992 de RAI Promotorprijs die nu in zijn tuin staat weg te roesten. Karel haalt in het kader van zijn naderend einde herinneringen op.
Reacties
Mooie herinneringen :)
was getekend: KawaSjakie
RSS lijst met reacties op dit artikel