Normaal gesproken ram ik de volumeknop van de radio op zo zacht mogelijk zodra er iets over de Formule 1 voorbijkomt, maar dat was vandaag even anders. Het nieuws werd namelijk wereldkundig gemaakt dat twee teams uit dat kampioenschap van snelheidsvoertuigenmettweewielenteveel zich bij de Europese Mededingingsautoriteit hebben gemeld met de aantijging van kartelvorming tegen de organisator van dat kampioenschap. De klachten van Force India en Sauber gaan over het mislopen van prijzengeld en het ontbreken van invloed bij de hoge heren der Formule 1.
Klinkt bekend, zegt u? Weinig verrassend? Zal in de MotoGP vast ook wel zo zijn? Dat dachten wij ook. Ruim een decennium geleden heeft Dorna Sports S.L., de organisator van ons aller MotoGP wereldkampioenschap, in navolging van meneer Ecclestone de boel verkocht aan een Canadees investeringsfonds. Met als doel het verhogen van de winst en de verkoop van televisierechten. De sport is er dankzij meneer Ezpeleta allemaal niet toegankelijker op geworden. Integendeel zelfs, want ook de teams krijgen het ieder jaar moeilijker. Daar waar de MotoGP qua cash flow behoorlijk achterblijft op haar autoraceconcurrent, is de aantijging van enkele teams uit het circus-met-vier-wielen nu dus reden genoeg voor eurocommissaris Margrethe Verstager om eens wat dieper in dit kampioenschap te kijken, en waar nodig veranderingen op te leggen. En als de politiek dan toch bezig is, kan ook eens gekeken worden naar hoeveel alcohol gedronken wordt tijdens een GP weekend (evenementenbelasting en alcoholtax) en wordt ineens duidelijk dat het qua CO2-uitstoot toch wel een erg vervuilende hobby is, dat racen. Het politieke devies na drie commissies, vijf rapporten en twee debatten? "Snelheidssporten? Gewoon verbieden die zooi!"
Politiek en verdiepingen in de (snelheids)sport. Een gevaarlijke combinatie.
