Zoals bekend zit de redactie van Testmotor.nl en Nieuwsmotor.nl bij ons aan het einde van de gang. Zij mogen met enige regelmaat naar mooie oorden om de nieuwste en de dikste motoren te testen. Wij hebben ook wel eens een motor aangevraagd maar kregen steeds nul op het rekest. De Ducati Superleggera? Neen! De Suzuki GSX-R1000R? Neen! De Kawasaki ZX10-RR? Neen! Zelfs Zero wou ons geen testmotor leveren! De heren van Testmotor.nl vonden dat ook wel een beetje sneu en zij hebben ons een worst voor gehangen. Wij gaan de redactiehoer PC800 van de redactie testen (ooit door Oliepeil.nl gescoord als nummer 10 van onze lijst met de lelijkste motoren ooit gebouwd) en als wij een goed én eerlijk verslag maken dan ‘gingen ze kijken wat ze voor ons kunnen doen’. Oké, een Oliepeil.nl test van de Honda PC800 dus!
In 1989 kwam de Honda PC800 tot leven, wat Honda precies voor ogen had met deze motor is ons niet helemaal duidelijk maar het is wel een praktisch ding. Een motor met een kofferbak, dat moet de doorsnee woon-werk verkeer rijder toch aanspreken en dat doet het! Die doelgroep is zo ongeveer de enige die nog interesse heeft in deze motor. De Raceplee, het koosnaampje voor deze 800cc zware Honda, is erg in trek voor de woon-werk rijder. Waarom? Waarschijnlijk doordat hij erg praktisch is.
Plaatsnemend op de PC800 valt het op dat de zithouding een beetje overeen komt tussen een mix van een Harley (met highway steps) en een toermotor. Je zit ietwat met de benen naar voren. De houding is dan ook best vreemd te noemen. Het zadel voelt zacht aan en je hebt een relatief relaxte houding. Het dashboard is simpel maar overzichtelijk, het geheel maakt een verzorgde indruk met als extraatje het witte stukje tape om aan te geven dat je 50 km/uur rijd als de naald daar komt. Met een druk op de startknop komt de V-twin tot leven. Nou ja leven, dankzij de lekke uitlaat is er tenminste nog íets te horen. Als we eenmaal wegrijden voelt de 278 kg wegende Honda wat log aan en waarbij de kilo’s al rijdend bij sommige motoren anders aanvoelen is dat bij de raceplee niet het geval. Hij blijft log aanvoelen. Als we voor het eerst moeten remmen dan zakt de veredelde fietspomp, die moet doorgaan als voorvering, in en dan gebeurt er alsnog relatief weinig. Flink doorknijpen dus en met de achterrem erbij gebruikend komt het geheel dan eindelijk tot stilstand. Even kwiek wegrijden bij het stoplicht leidt ook tot een nieuwe ervaring, het geheel komt omhoog en als je het gas plotsklaps dichtdraait lijkt het of je in een lelijke eend aan het rijden bent. Het deint en het doet, dat is wel even wennen.
Als we voor het eerst de snelweg op gaan proberen we nog even in de tweede baan van de oprit de rij met automobilisten voorbij te gaan, toen werd het écht spannend. De gemonteerde banden lijken wel van hout gemaakt en het frame van de Honda van rubber. Alles beweegt en doet en het motorrijden heeft meer weg van het dansen van de samba dan het kwiek nemen van een bocht. Met 100 km/uur zit je nog steeds volledig uit de wind en de gaskraan gaat tegen de stuit. Daar komt opeens het volgende probleem om de hoek zetten. Het lijkt wel alsof er iemand ons tussen de schouderbladen duwt. Het vacuüm van de ruit zorgt ervoor dat je naar voren wordt getrokken, zelfs je motorjas zuigt hij naar voren. Een cup-DD is het resultaat.
Op het moment dat de borden maximaal 130 km/uur aangeven gaan we écht gasgeven. We schakelen op van 4, naar 5, naar 5, en weer naar 5. Het blijkt dan ook een 5-bak te zijn, dat zijn we ook niet gewend. Als je 140 km per uur rijdt geeft de motor aan dat dit zo ongeveer de maximale snelheid is wil je je nog een beetje veilig voelen. Volgens de specificaties loopt de PC800 zo’n 190 km/uur. Leuk gegeven maar dát hebben we niet getest, we zijn niet gek én daarnaast hebben we weinig zin om ons eigen risico van onze zorgverzekeraar aan te spreken. Het rubberen frame en dito achterveer in combinatie met banden die ontwikkeld zijn ten tijde van de Berlijnse muur zorgen ervoor dat het allemaal niet héél erg tof aan voelt. Een reparatiestrook op de weg veroorzaakt al een lekkere wobble in de motor en we moeten er niet aan denken wat er te gebeuren staat als je 170 per uur aan het rijden bent en je even van baan gaat wisselen terwijl er zo’n strook ligt.
Hadden we al gezegd dat het een praktische motor is? De kofferbak, vermomd als twee zijkoffers, maakt het tot een echte woon werk motor. Het zachte zadel is leuk als je een half uurtje gaat rijden maar als dat langer duurt krijg je het gevoel dat je tot aan je heupgewrichten in dat zachte zadel bent gezakt, dit met een dove reet tot gevolg. De spiegels zijn wél erg goed, je hebt prima zicht naar achteren. De knippers zijn netjes verwerkt in de spiegels, deze gaan automatisch uit en dat is erg praktisch. De koplamp heeft meer weg van een waxinelichtje, daar zit maar weinig leven in. Wat het verbruik is weten we niet, we gaan hiermee zeker geen tank leegrijden, de rit van de redactie naar huis was meer dan genoeg. Nadat de motor één nacht in de garage heeft gestaan bleek de tip van één van de redacteuren van verderop de gang om een stukje karton onder de jiffy te leggen geen overbodige luxe. De PC lekt een beetje olie, best bijzonder voor een Japanner.
Conclusie
De Honda PC 800 is een erg praktische motor maar het rubberen frame, de vering met de demping van een skippybal én de remmen die verrekte weinig doen maken het rijden ermee tot een spannend geheel. De ruit zorgt ervoor dat je met 120 km/uur nog een sigaar kan roken maar door het enorme vacuüm dat je naar voren trekt laat je dat wel uit je hoofd. Het zadel is te zacht en de houding van je benen is vreemd. Dankzij de lekke uitlaat is er nog enigszins wat beleving van de 57 pk sterke V-twin, verder is erg weinig om blij van te worden maar waarschijnlijk is hij erg zuinig en dat dat is voor een woon-werk fiets erg prettig. Dankzij de inzetbaarheid als handige woon-werk motor is er nog een beetje handel in dit type. Buiten alle praktische punten kunnen we niet bedenken waarom je €1500,- uitgeeft aan zo’n ding. Als er mensen zijn die zeggen dat hij lekker rijdt dan kunnen er twee reden zijn waarom ze dit zeggen. Reden 1: Ze hebben nog nooit iets anders gereden dan de PC 800 en zij moeten dus hun horizon verbreden of reden 2: Ze liegen. Maar goed, het gaat natuurlijk allemaal om smaak. Je hebt het wél of je hebt het niet.
Nou mensen van Testmotor.nlWij zijn erg benieuwd wat jullie er van vinden!
Tekst: Piet Zahut Foto's: Stevie Wonder Photography
